Woord: contusie
|
contusie , kōntoezie
, verwarring, hinderpaal, belemmering; ’t was ’n hijle kōntoezie dou zij dat touval kreeg, zooveel als: dat was eene stoornis, dat bracht groote verwarring te weeg. Vgl. ’t Latijnsche contusio, Fransch contusion = stooting, kwetsing, kneuzing. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
contusie , kontoezie*
, Latijn contusio, Fransch contusion. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |