Woord: deuk
|
deuk , dö̀k , (mannelijk)
, deuk. Bron: Gallée, J.H. (1895), Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect, aanhangsel Twents |
|
deuk , düt , (mannelijk)
, deuk. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
deuk , duks , deuks
, deuk, mien houd het ’n duks kregen. Oostfriesch duks = slag, stoot, duw. Vgl. tuk; deuks (Westerkwartier) = deuk; bij Bolland deukse; de theepot is vōl deuksen. deukjes (Oldampt, Westerwolde) = koeltjes (Ommelanden) in de wangen; bij Weil. putjes. Bij v. Dale: kuiltje in de wang, in den nek, en: deuk = holligheid in eene gladde oppervlakte door eenen stoot veroorzaakt; die hoed heeft eenen deuk gekregen. Dit ook in ’t Groningsche benevens: deukje in de kin. Oud-Friesch dek = diep ingedrukt. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
deuk , duks
, deuk, elders “buts”; deukjes* vergel. ’t Nederlandsche deuk. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
deuk , diök , mannelijk
, diökke , diökkien , deuk Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
deuk , duk , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, dukke , duksken , deuk Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
deuk , dökke
, deuk. Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
deuk , dök
, dökkie , deuk. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
deuk , deuk , deuke, dök, duks
, deuken , Ook deuke (Zuidwest-Drenthe, Zuidoost-Drents veengebied, Veenkoloniën), dök (Scho, Pdh), duks (wb:Kop van Drenthe) = deuk Hij hef zich een dök in de auto jagd (Pdh), Der zat een deuk in zien hoge houd (Row) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
deuk , deuke
, deuk. Ook: delle Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
deuk , deuke , deuk, duke , zelfstandig naamwoord
, de; deuk, indeuking in een oppervlakte Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
deuk , dökke , (zelfstandig naamwoord)
, deuk. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
deuk , deuk
, in n’n deuk ligge = krom liggen van het lachen- ik laag in n’n deuk toen-tie vur de-njiste kjeer gieng schetse = ik lag krom van het lachen toen hij voor de eerste keer ging schaatsen- Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’ |
|
deuk , deûk , duuëk , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, deûke/duuëke , deûkske/duuëkske , eerste vorm Buitenijen (kerkdorpen rondom stadskern), Nederweerts, Ospels; tweede vorm Weerts (stadweerts); deuk Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
deuk , dêûk , zelfstandig naamwoord
, deuk; D. Boutkan: plur.: deuke; blz.52: naast sing. 'deuk'; ook 'dêûk', plur. 'deuke' (36); dukske; verkleinwoord; deukje; D. Boutkan: (blz. 32) dukske Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |