Woord: knal
|
knal , knil
, voor: knal; zie: fut. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
knal , knil
, zie fuut *. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
knal , knal , mannelijk
, knalle , knelke , knal; verdacht huis; miserabele behuizing. Waat ’n knal: wat een miserabele bedoening. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
knal , knal
, limonadeëchtig beer ván drek noa d’n oërlog. “Ge woorter zát, zeek en hártstikke gek va”. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1989), È maes inne taes. Plat Hôrster, Horst. |
|
knal , knal , de
, knallen , knal Die knal hebt ze almaol heurd (Wijs), Het zal een knal ofgeven het zal me wat worden (Oos) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
knal , knal , zelfstandig naamwoord vrouwelijk
, knalle , knelke , café , (onguur café) knal VB: Vreuger jaore haws te op de wëg nao Viezee versjejje knalle ligke.; huis knal VB: 'n Aw knal (ongunstige betekenis); kroegje (onguur kroegje) knal; vervallen (een vervallen huis) knal Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |