Woord: koesen
|
koesen , koesken
, dutten, slapen, beperkt zich bijna alleen tot de kindertaal, van moeder tegen zuigeling: koeske die! = slaap, lieve! Zie: koesen. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
koesen , koesen , koetsen
, (wederkeerend) = koest wezen, zich stil, rustig houden: koes die! of: koets die! tegen een’ hond. Noord-Brabant zich koes houden = stil houden Kil. koetsen; ’t Fransche couche, Hoogduitsch kuschen. (v. Dale: zich koesen = zich nederleggen, het Fransche se coucher.) Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
koesen , koesen*
, [bldz. 535], Hoogduitsch kuschen; vgl. koesken * en koetsen *, bij v. Dale: zich koesen. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |