Woord: staren
staren , stieren*
, vgl. ʼt Hoogduitsche stier = strak, stijf, en ʼt werkwoord starren. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
staren , sjtaare , werkwoord
, sjtaarde, haet gesjtaart , staren. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
staren , staren , staoren , zwak werkwoord, onovergankelijk
, (Zuid-Drenthe, Midden-Drenthe). Ook staoren (Noord-Drenthe) = staren Hie stiet daor wat te staren doet niets (Sle), Daor moej je niet blind op staoren (Anl) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
staren , staren
, staren Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
staren , steren , steernen, staeren , werkwoord
, staren Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
staren , sjtaore , werkwoord
, sjtaorde, gesjtaord , staren , VB: Wie 'r van d'n doed van z'nne bêste vreund vernoëme haw, hèt 'r mer vuur zich oét zitte te sjtaore. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
staren , staeren , (werkwoord)
, staeren, estaerd , staren. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
staren , staore , zwak werkwoord
, staore - staorde - gestaord , staren; R.J. 'hij staort dan nor de lucht'; Cees Robben - staore; Geen vocaalkrimping Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |