Woord: toe maar
|
toe maar , toumoar!
, als tusschenwerpsel om eene verwondering uit te drukken, zooveel als: wel wel! he! bravo!; zóó moet het gaan, dat is koren op uw molen! altijd in gunstigen zin. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
toe maar , toumoar!*
, deze beteekenis ook elders. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
toe maar , toa má
, in orde, good. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1993), Zò bót ás en hiëp. Plat Hôrster, Horst. |