Woord: wantrouwig
|
wantrouwig , wantrouîg
, zie: noameten. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
wantrouwig , wantroueg
, zie noameten *. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
wantrouwig , wantrouwig , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, wantrouwig Ik stao der nogal wantrouwig tingenover (Bei), Doou ik dat zee, keek e mij slim wantrouwig an (Eex), De buurman vertrouwt gienene, die is arg wantrouwend (Wsv), z. ook wantrouwend Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
wantrouwig , waantroûwig , bijvoeglijk naamwoord
, wantrouwig , VB: Es te al e päor kier betôp bis woerde, daan zoûws te waol waantroûwig wërde. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |