Woord: wipkar
|
wipkar , wupkoar , wupkoare, wipkoar
, in geschrifte wipkar, Nederlandsch tuimelkar, stortkar; soort van voertuig met drie raderen waarvan men de bak kan laten wippen (= wuppen), tuimelen. Te Warfhuizen boeldag o.a. van: “1 boerenwagen, wipkar”, enz. (1867). “Het paard werd schichtig, ging op hol en stortte met wipkar en al in het Emelenzer-Maar” (Garrelsweer 1869). Hoogduitsch Wuppe. Zie: koar. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
wipkar , wupkoar*
, Nederlandsch: tuimelkar, stortkar; Hoogduitsch Wuppe. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
wipkar , wipkoare
, wipkar, kiepkar. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
wipkar , wupkar , wupkaor , de
, Ook wupkaor (Kop van Drenthe) = wipkar Met de wipkar gung wai hen te melken (Row), Wij moet die wupkar even kippen (Sle), Op een wupkarre gungen tien mudde eerpels (Ros), De wupkarre kuj zo makkelijk drèeien (Koe), Do de korre kwam, gung de wupkarre weg (Bov), z. ook stortkar Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
wipkar , wipköre , wipkaore
, zie körewip Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
wipkar , wipkarre , zelfstandig naamwoord
, de; wipkar Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
wipkar , wipköre , (zelfstandig naamwoord)
, eenassige mestkar. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |