Woord: zwijnegel
|
zwijnegel , [liederlijk persoon] , zwinegel , (onzijdig, mannelijk)
, zwijnegel, liederlijk persoon. Bron: Gallée, J.H. (1895), Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect, aanhangsel Twents |
|
zwijnegel , swieniegel
, zie: iegelswien. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
zwijnegel , zwieniegel
, zie iegelzwien *. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
zwijnegel , zwieniegel
, egel Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
|
zwijnegel , sjwèiniggel , mannelijk
, sjwèiniggele , vuilik, morspot. Doe bës mich ẹ sjwèiniggel van ẹ kénjt: jij bent een morspot. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
zwijnegel , zwieniegel , zwienoegel , de
, (Zuidoost-Drents veengebied). Ook zwienoegel (Zuidoost-Drents zandgebied in bet. 2.) = 1. egel, Erinaceus europaeus Der zit een zwieniegel bie oes in de toene (Bov), z. ook iegelkaor 2. viezerik (Zuidoost-Drenthe) IJ bint een zwienoegel (Oos), ...een dikke zwienoegel (Sle) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |