Woord: aanrijding
|
aanrijding , anrieding
, aanrijding. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
aanrijding , anrieding , de
, anriedings , aanrijding Ik heb een anrieding had. Het was niet mien schuld, mar wat koop ik daor veur (Nam) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
aanrijding , anrieding , zelfstandig naamwoord
, de; aanrijding Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
aanrijding , aonryjing , zelfstandig naamwoord vrouwelijk
, aonryjinge , - , aanrijding , VB: Ich väor noé al 50 jaor ôtô zoonder aonrying. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
aanrijding , [verkeersongeluk] , anrieding , anriejing, anri’jding, anriedink , (zelfstandig naamwoord)
, aanrijding. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
aanrijding , aanriejing , (vrouwelijk)
, aanrijding Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |