Woord: bezweren
|
bezweren , bezweren , zwak werkwoord, onovergankelijk
, 1. bezweren Bij hoge en bij lage bezweren, dat het waor is (Mep) 2. onheil afwenden door bezweringen (bu) Jan Bèrend, die kun bezwèren Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
bezweren , bezweren , werkwoord
, bezweren: onheil, ziekte, ongemak afwenden door bestrijking, formules uit te spreken e.d. Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
bezweren , bezjwère , werkwoord
, bezweren , (zie 'zweren') VB: Ze hèt 'm bezjwoere neet mie zoevëul te dreenke. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |