Woord: biecht
|
biecht , bich , mannelijk
, biecht. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
biecht , biecht , de
, (r.k.) = biecht De biecht is een sakrement (Klv), (fig.) Ik heb hum goed de biecht an ezegd flink de waarheid gezegd (Hgv) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
biecht , biechte
, biecht Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
biecht , biecht , zelfstandig naamwoord
, de 1. biecht in r.k. zin 2. het nadrukkelijk ondervragen Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
biecht , beech , zelfstandig naamwoord mannelijk
, - , - , biecht , VB: De beech besjtèit oüch al haos neet mie. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
biecht , beech , beecht , (mannelijk)
, biecht Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |