Woord: blei
|
blei , blaai
, (Westerwolde) = platvisch, bliek of blei; Duurswold slei; zie aldaar. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
blei , blaai , zelfstandig naamwoord de
, Blei (vis). Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
blei , blie , mannelijk
, blieë , blieke , bliek of blei, karperachtige zoetwatervissoort, Abramis blicca. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
blei , blei , de
, bleien , soort vis, blei Veur paling muj aander aos hebben as veur blei (Noo) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
blei , bleie
, (Kampen) blei (vis) Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
blei , blei , zelfstandig naamwoord
, de 1. bekende vis: blei 2. trut, aanstellerige vrouw, ook wel van een man Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |