Woord: afwennen
|
afwennen , ofwênnen
, jonge dieren geleidelijk van de moeder afwennen Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
|
afwennen , ofwennen , zwak werkwoord, overgankelijk
, 1. afwennen Dat roken mut e maor ofwennen (Hol) 2. afzonderen van het moederdier, spenen Die opgepapte keunen wordt wel lichter, as ze of ewend bint (Wap) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
afwennen , ofwennen , werkwoord
, afwennen Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
afwennen , aofgewène , aofwène , werkwoord
, gewènde aof, aofgewènd , afwennen , VB: Dat vloke môs te dich aofgewène; aofwène (id.) Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
afwennen , [afleren] , aafgewinne
, afwennen, afleren, zie ook aafwinne , Det rouke mós se dich ins aafgewinne. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
afwennen , aafwinne
, afwennen, afleren, zie ook aafgewinne Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |