Woord: allerlaatst
|
allerlaatst , alderlest
, allerlaatst; zij ’s op ’t alderleste = zij kan elken dag bevallen. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
allerlaatst , allerlèest , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, allerlaatst Hie hef zien allerlèeste koe non ok verkof (Sle), (zelfst.) Op het allerleste kreeg e toch nog een kans op het laatste moment (Bov) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
allerlaatst , alderlaest , alderlest , bijwoord
, allerlaatst Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
allerlaatst , [allerlaatst] , allerlès , allerlèst
, allerlaatst Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
allerlaatst , alderlist , telwoord, bijvoeglijk naamwoord
, allerlaatst; Cees Robben – Want die [voetbalclub NOAD] hongen onderaon... en alderlist... (19610421); WNT ALLER-. De vorm 'alder-' is nog heden in de volksspraak gewoon en komt ook bij de schrijvers der 17e eeuw veelvuldig voor. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |