Woord: blond
|
blond , bloond
, blond. Bloond van köulte: blauw van de kou. Nen bloonden loopen: een blauwtje lopen. Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
blond , bloond , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, blond. Nen bloondn, een blauwtje Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
blond , blónjt , onzijdig
, ẹ blónjt, een blondine. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
blond , blónjt
, blónjer, blónjtste , blond. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
blond , blond , blunt
, Ook blunt (Zuidoost-Drents veengebied in bet. 2.) = 1. blond Zij hef mooi blond haor (Hijk), Het komp oet een blonden lijkt erg op blond (Eex) 2. blauwachtig, met blauwe plekken Ik har mij zo stöt, ’t bien weur mij der blond van (Bor), Blunte eerpels (Nsch) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
blond , blond
, blond Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
blond , blond
, bloeduitstorting bij een ongeval. Hie hef’n blonde schenne opelaopm bie ’t voetballn. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
blond , bloond , bijvoeglijk naamwoord
, blond , (attr. m. blonne, vr. blon, o. bloond. mv. blon. pred. bloond) VB: Wat hèt dat mèitske sjoen blon haore. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
blond , blóndj
, blónjer, blónjst , blond Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
blond , blôndj , bloond , bijvoeglijk naamwoord
, blóndjer/blónder, blônjst/blônsj/blóndst , eerste vorm Nederweerts, Ospels; tweede vorm Weerts (stadweerts), Buitenijen (kerkdorpen rondom stadskern); blond Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |