Woord: broes
|
broes , broes
, druif, sprui van een tuingieter. Bron: Beets, A. (1927), ‘Utrechtsche Volkswoorden en Volksgezegden’, in: Driemaandelijksche bladen 22, 1, 1-30, 73-84. Groningen |
|
broes , broés , m
, schuim D’n broés stùt ’m op ziene smoel. Het schuim staat bij hem op de mond. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
broes , broes , sjproes, proes , vrouwelijk
, broeze/sjproese , sjpruuske , broes; douche; sproeikop.; sjproes, proes gieter Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
broes , broes , de, het
, schuim De honden kregen eerder de broes oet de zei (Sle), Aj goed melkt, mutten op zien mienst 2 doem broes in de ummer staon (Ruw), Hij was zo kwaod, hij had het broes op de bek staon (Eri), Hij is an de broes maakt de boel op (Vtm) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
broes , broes
, schuim. ’t Broes stund ’m veur de mond. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
broes , broes , zelfstandig naamwoord
, schuim (Land van Cuijk; Tilburg en Midden-Brabant) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
broes , broes , zelfstandig naamwoord
, schuim (b.v. op de mond van een paard); WBD III.4.2:223 broes - schuimbeestje (Philaenus spumarius), ook 'schuim' genoemd , of 'snot'; C. Verhoeven, Herinneringen aan mijn moedertaal (1978): BROES m., schuim, vooral op de mond v.e. paard; ook wel gezegd van mensen die zich opwinden bij het praten: den broes stond op z'ne mond .J. Cornelissen & J.B. Vervliet, Idioticon van het Antwerpsch dialect (1899): BROES zelfstandig naamwoord mannelijk -bruis, dik schuim: Den broes stond op zijn lippen .BROESEM zelfstandig naamwoord mannelijk - dik, vuil schuim, broes. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |