Woord: deftig
|
deftig , däftig
, deftig Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
deftig , dàfteg , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1 aanzienlijk, 2 bw. In flinke mate. n dàftig spil, een voornaam huishouden; ne heele dàftegaejd, een op ’t oog aanzienlijke dame Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
deftig , deftich
, deftigger, deftichste , deftig. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
deftig , deftig , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, deftig Het was daor een deftige bool, de vrouwlu waren allendonder in het lang (Hijk), Wat prat dei man deftig (Bov) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
deftig , déftig , bijvoeglijk naamwoord
, deftig , VB: Op 't kesjtiel woent 'n hil déftig koppel. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |