Woord: flambard
|
flambard , flambaar , mannelijk
, flambaare , flambard. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
flambard , flambèèr , zelfstandig naamwoord
, hoed. Van het Franse flambard. Grote, meest zwarte slappe herenhoed zoals Ruud van Puyenbroek die droeg. Bron: Naaijkens, J. (1992), Dè’s Biks – Verklarende Dialectwoordenlijst, Hilvarenbeek |
|
flambard , flambaai , flambaar
, flambaaien , (Midden-Drenthe). Ook flambaar (Kop van Drenthe) = flambard, hoed met brede rand Vrouger hadden de wichter een flambaai op (Gie), Hai het ’n flambaar van ’n houd op een buitensporig groot model hoed (Zui) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
flambard , flambaer , flambaere , zelfstandig naamwoord
, de; flambard Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
flambard , flambéér , zelfstandig naamwoord
, grote, zwarte hoed (Tilburg en Midden-Brabant) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
flambard , flambèèr , zelfstandig naamwoord
, Henk van Rijen: flambard, slappe deukhoed; WBD III.1.3:175 'flambard' = flaphoed; Jan Naaijkens - Dè's Biks - 1992 – flambèèr - hoed (fr. flambard) z.a. WNT FLAMBARD, ontl. aan fr. - slappe, breedgerande vilten hoed. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |