Woord: fuiken
|
fuiken , foeke
, foekde, haet of is gefoek , rukken, duwen. Ich mót ’m éns in ’t fetsoen foeke: ik moet er eens een beetje vorm aan geven. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
fuiken , foeken
, foeken, efoekt , fuiken. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
fuiken , foéke , werkwoord
, foékde, gefoék , vissen , (met de fuik) foéke Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
fuiken , [met de fuik vangen] , foeken , (werkwoord)
, foeken, efoekt , 1. paling vangen. IJ is vergangen wèke an ‘t foeken ewest, maer IJ ef niks evangen; 2. kreukelen, rimpelen. Ie begint in oew gezichte te foeken. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |