Woord: galop
|
galop , gelóp , zelfstandig naamwoord de
, Galop, in de zegswijze ’t komt in gelop, ’t gaat stapvoe(t)s weer weg, gezegd van een hardnekkige of langdurige kwaal of ziekte. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
galop , galop , mannelijk
, galöpke , galop, springloop van het paard. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
galop , galóp
, in galóp loeëpe, galopperen. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
galop , galop , gelop
, Ook gelop = galop, draf Zij kwamen der in galop anzetten (Bov) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
galop , galop , gelop , zelfstandig naamwoord
, de; galop Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |