Woord: gebeente
|
gebeente , gebeente , zelfstandig naamwoord
, gebeente. t Kort gebeente, de kinderen Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
gebeente , gebiente , zelfstandig naamwoord ’t
, Ook: beendergestel (verouderd) | Ze is foin van gebiente. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
gebeente , gebeinte , onzijdig
, gebeente. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
gebeente , gebiente , het
, Var. als bij bien = gebeente Te duveskaeter nog an toe! Barg joen gebiente, aans is het niet mèer van neude (Smi), Wee dien gebeinte, a’k die te pakken krieg (Bov) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
gebeente , gebiente , zelfstandig naamwoord
, et; stevige benen Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
gebeente , gebêênte , zelfstandig naamwoord
, gebêêntes , gebeente, botten Hij is nogal zwaer van gebêênte Hij heeft nogal zware botten Wee je gebêênte! Pas op dat het niet nog eens gebeurt! Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
gebeente , gebinte
, gebeente Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
gebeente , gebeinte , (onzijdig)
, gebeente , In ’t loeaje kis(t)je inne crypte liktj ’t gebeinte van Hilsondis. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
gebeente , gebinte , zelfstandig naamwoord
, gebeente; WBD III.1.1:27 'gebeente' = geraamte; Cees Robben - hier moet laoter mèn gebinte ruste; WBD III.1.1:28 'gebeente' = been, beenderen Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |