Woord: gebraggel
|
gebraggel , gebraggel , onzijdig
, geknoei, gepruts. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
gebraggel , gebragkel , gebragkels , zelfstandig naamwoord onzijdig
, - , - , knoeiwerk , gebragkel VB: Dat gebragkel maks te mich obbenoûts, menneke.; gebragkels; gehutseld (gehutseld voedsel) gebragkel(s) VB: Ich heb mich de gaansen däog kepot gewërk, mejns te noé dat ich mich dat gebragkel gaon debênne hoûwe?; gebroddel VB: Dat sjtrikwérk wäor zoe e gebrôddel, ma hèt 't mer oétgeriëte.; knoeiwerk gebrôddel Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |