Woord: klank
|
klank , klank in ’t touw , (vrouwelijk)
, kronkel in het touw. Isl. hlickr, scheefheid, kromming. Pl. d. klinker, verkeerde vouw in een kleed. Eng. to clinch. Het huwelijk is geklonken. Eng. to cling, omklemmen. Bron: Halbertsma, J.H. (1835), ‘Woordenboekje van het Overijselsch’, in: Overijsselsche Almanak voor Oudheid en Letteren 1836, Deventer: J. de Lange. |
|
klank , klãnk , (mannelijk)
, klãnke , klank. Bron: Gallée, J.H. (1895), Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect, aanhangsel Twents |
|
klank , [kronkel in touw] , klãnke , (mannelijk)
, kronkel in touw. Bron: Gallée, J.H. (1895), Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect, aanhangsel Twents |
|
klank , klanke , klank , (mannelijk)
, klanke , klank; te klanke gaon, hard schreeuwen. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
klank , klanke
, kronkel in touw. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
klank , klang , (zelfstandig naamwoord mannelijk)
, Bij het maken van een zinken dak. De zinken bekleding der roeflatten. Zie verder op roef. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
klank , klaonk , vrouwelijk
, klank Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
klank , klaank , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, klank Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
klank , klaank , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, kink Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
klank , klank , mannelijk
, klanke , klènkske , klank. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
klank , klank
, kink, afgekneld stukje in slang of darm. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
klank , klank
, klank. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
klank , klank , klaank , de
, klanken , (Zuidoost-Drenthe, Noord-Drenthe). Ook klaank (Zuidwest-Drenthe, Midden-Drenthe) = 1. klank Der zit een mooie klaank in dat orgel (Uff), In die zaal zit een goeie klaank goede acoustiek (Ruw), Hij hef een mooie klank op zien instrument speelt goed (Bov), Der zit ok ’n klank in die hamer die hamer is te licht (Klv), Dat holt zit gien klank mèer in dat hout deugt niet meer (Sle) 3. kronkel (Zuidoost-Drenthe, hy) Het pèerd hef ’n klank in de darm torsie (Sle), As vroeger de mèensken een klank in de darm hadden, gungen ze der wal an kepot (Oos) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
klank , klank
, klank, toon Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
klank , klanke
, slechte naam. Wat ’n klank hef dât mèènse an de konte. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
klank , klaank , zelfstandig naamwoord
, de; 1. waarneembaar geluid 2. toon, wijze van klinken 3. spraakklank: klanksegment of opeenvolging van klanksegmenten, het klinken van een woord of een eenheid van woorden Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
klank , klaank , zelfstandig naamwoord mannelijk
, klaanke , - , klank , VB: D'n ueleger van de kërk van Groéselt hèt 'nne sjoene klaank. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
klank , klâânk
, klank. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
klank , klânk , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, klânke , klênkske , klank Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
klank , klaank , klank , zelfstandig naamwoord
, klank; 'k Steek men aawe breeje klaanke; noot meer onder stoel' en baanke; 'k zal oe zinge, stug en stoer; klaor en open as 'nen boer! (Piet Heerkens; uit: D’n örgel, ‘Moedertaol’, 1938); Mandos - Brabantse spreekwoorden (2003) - óp et Gurke waor de klaank zat, in de stad waor de staank zat (RL'53) - uitvaart en klokkegelui op het Goirke, waarna begrafenis in de stad; WBD (III.3.3:85) klaank = klank v.e. klok, ook: tôon, klòkketôon Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |