Woord: biechten
|
biechten , bichten
, voor biechten is hier algemeen. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
biechten , bichten
, biechten; Kil. bichten, biechten, Oostfriesch bigten. Uit biechten of bijechten, welke vorm in ‘t Middel-Nederlandsch ook gevonden wordt. Middel-Hoogduitsch bîhten, Middel-Nederduitsch bichten. (Verdam.) Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
biechten , biechte
, Zich biechte, biechten. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
biechten , bichte
, bichde zich, haet zich gebich , zich bichte, biechten. De kleezaot verkoupe: de Paasbiecht houden. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
biechten , biechten , zwak werkwoord, onovergankelijk
, (r.k.) = biechten Eerder was der elke zaoterdag biechten (Bco), Hij komp bie de duvel te biechten vertrouwt aan een vijand zijn geheimen toe (Bov) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
biechten , biechte
, biechten , Bè d’n duuvel te biechte gôn. Bij de duivel gaan biechten. Aan het verkeerde adres zijn. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
biechten , biechten , werkwoord
, 1. biechten (in r.k. zin) 2. opbiechten Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
biechten , beechte , zich beechte , werkwoord
, beechde, gebeech , biechten , VB: Ich goûng mich vreuger twie kier per maond beechte VB: Sommige lûi goûnge beechte bié 'nnen paoter ién de Koepelkërk ién Mesjtreech, dè wäor doüf. Zw: Piépele beechte: veel en langdurige pijn verdragen. Zw: Zich aon d'n duvel beechte: zijn ergste vijand zijn geheimen vertellen. Zw: Zich mêt de mölders goën beechte: zijn paasbiecht of zijn Pasen houden op de laatste hiervoor bestemde dag.; biechten (gaan biechten) zich goën beechte Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
biechten , [biechten] , beechte
, beechtj, beechdje, gebeechtj , biechten , Det kums se dich nog aan ’t beechte, jóng. Wae ginge ós ins inne maondj beechte. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
biechten , beechte , beechte, zich , werkwoord
, beechtj, beechtjdje, gebeechdj , biechten; hae luugtj waat ter zich beechtj – alles wat hij vertelt is gelogen Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
biechten , beechte , werkwoord
, zich -, biechten Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |