Woord: braggelen
| braggelen , braggele , braggelde, haet gebraggelt , knoeien, prutsen. In de landbouw veelvuldig gebruikt, indien men geen goed werk kan verrichten door onwil van paard(en), defect aan gereedschap, slecht weer of ondeskundigheid van de boer. Ich höb toch ligge te braggele, dao zoste erm zin van kriege Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
braggelen , bragkele , werkwoord
, bragkelde, gebragkeld , knoeien , Zw: Get oonderèin bragkele: hutspot maken. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
braggelen , bragkele
, bragkeltj, bragkeldje, gebragkeldj , prutsen Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |