Woord: dekselen
|
dekselen , dëksele
, dëkselde, haet of is gedëkselt , iemand met een raak antwoord van repliek dienen; slagvaardig antwoorden; iemand op zijn nummer zetten. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
dekselen , dekseln , zwak werkwoord, onovergankelijk
, (Hijk) = foeteren Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
dekselen , dêksele , werkwoord
, dêkselde, gedêkseld , aftroeven , (met woorden) dêksele VB: Wie 'r 'm fleenk gedêkseld haw, heel 'r de gaansen aovend z'n groete moûjl.; snoeren (de mond snoeren) dêksele VB: Wie ze 'm 'ns gedêkseld haw heel 'r de gaansen aovend z'nne groete moond. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
dekselen , [de mond snoeren] , dèksele
, dèkseltj, dèkseldje, gedèkseldj , op zijn kop geven, op zijn nummer zetten, de mond snoeren, zie ook snutte , Ich zal ’m ins dèksele. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
dekselen , déksele , werkwoord
, mond snoeren, de Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |