Woord: desem
|
desem , deesem , (mannelijk)
, deesem. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
desem , deisem , mannelijk
, deesem. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
desem , dèisem , zelfstandig naamwoord mannelijk
, - , - , desem , VB: De kêns broed mäoke mêt gés en mêt dèisem, ich vên dat mêt dèisem lekkerder.; poep (gezegd van kinderen) dèisem VB: Fôj, hèt mich dè weer 'nne mörtel dèisem ién z'nnen dook hange.; zuurdesem dèisem Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
desem , deîsem , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, desem Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
desem , dissem , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, desem; waarschijnlijk door Robben bedoeld als ‘uitwerpselen’; Cees Robben – Den dissem uit den pot... (19650917) Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |