Woord: eet
|
eet , éêt
, eten Vroag ze mar op d’n éêt. Ge hét d’n éêt ver-diend. Nodig ze maar uit voor het eten. Je hebt het eten verdiend. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
eet , eet , zelfstandig naamwoord
, in de zegswijze voor (de) oigen eet, voor eigen consumptie. | Hai bouwt ’n kloin hoekie eerappele voor (de) oigen eet. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
eet , ët , zelfstandig naamwoord mannelijk
, - , - , eetlust , ët Zw: Van d'n ët aof zién: geen eetlust meer hebben. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
eet , aet , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, (Nederweerts) d’n -, eten, het Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |