Woord: gewillig
|
gewillig , gewillich
, gewilligger, gewillichste , gewillig. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
gewillig , gewillig , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, gewillig Hij hef een gewillige natuur (Klv), Hij is gewillig mit de veldwachter mit egaone (Uff), Een gewillig peerd, daor kan iederiene mit mennen (Wsv), Die jong is bar gewillig, die wil alles wal veur je doen (Sle), Hij is zo gewillig as een bok dwars (Dwi), Schaopen bint gewillige dieren (Bro) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
gewillig , gewillig
, gewillig Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
gewillig , gewêllig , bijvoeglijk naamwoord
, gewillig , VB: Dat ês toch zoe e gewêllig keend, dat loéstert altiéd wie e veenkske. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |