Woord: heb
|
heb , héb , m
, hebben Vör d’n héb Om het hebben op zich. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
heb , héb , hép , v
, hebzuchtige, inhalige vrouw Dè’s ’n echte héb/hép Dat ie een echte inhalige vrouw. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
heb , höb , mannelijk
, den höb, het bezit. Al veur den höb en de kriech: hebzuchtig zijn. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
heb , heb
, hebberig , (hebberig zijn) op d'n heb oét zién Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
heb , hèb , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, het hebben, bezit hebben; Miep Mandos-v.d. Pol - Aantekeningen Brabantse spreekwoorden - ; gezegde: Tis er êene van Kleef, daor haawe ze meer van den hèb as van de geef. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |