Woord: heilige
|
heilige , hilligen
, Kinderprinten. Ongetwijffeld dus nog genoemd, om dat ze voormaals de beeltenissen der Heiligen vertoonden. De boeren zeggen nog wel hillig voor heilig. Bron: Dumbar, G., H. Scholten en J.A. de Vos van Steenwijk Vollenhove (1952), Het Dumbar Handschrift – Idioticon van het Overijsels in het einde der achttiende eeuw, uitgegeven door H.L. Bezoen, Deventer |
|
heilige , héllige
, heilige(n). Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
heilige , heilge , hëlge , klemtoon op -ber- , mannelijk, vrouwelijk
, heilge/hëlge , heilige. Den heilge kómbėrbes, of: kómbėrves: heremijntijd.; hëlge heilige Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
heilige , heilige , hillige
, heiligen , Ook hillige (bet. 2:dva) = 1. heilige Heiligen bunt in de hemel (Bco), Die vent, dat is ok gien heilige! (Sle) 2. schoolprent (dva) “denkelijk van prenten waarop eertijds Heiligen werden afgebeeld” Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
heilige , héllege
, heiligen , Vruuger wôrre'ner in de kèrk veul héllege bilde, mér ze hébbe'ner 'n dèl afgedankt. Vroeger waren er in de kerk veel beelden van heiligen, een deel hebben ze afgedankt. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
heilige , hêllige , zelfstandig naamwoord mannelijk
, hêllige , - , heilige , VB: Bèjwëg goën nao d'n Hêllige Cornëles ién Hare.; hêllige bid v'r ons lieve hêllige bid v'r ons; lieve hêllige bid v'r ons (lieve hemel!) hêllige bid v'r ons Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
heilige , hèlligske
, prentje Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
heilige , [heilig persoon] , heilige , (mannelijk)
, heilige , heilige , Einen heilige weurtj in zien eige dörp neet ge-ieërdj. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
heilige , hèllege , zelfstandig naamwoord
, "de heilige; R Ter eere van wèlken hèllege? - voor welke gelegenheid .. R.J. den hèèlege! veuraon rijdt d'n hèllege man; Van Delft - ""Eer elken heilige z'n lichtje heeft, schiet Ons Lief Vrouwke er over."" Dit is: Voordat elk het zijne gehad heeft, schiet er niets meer voor de allernoodzakelijkste uitgaven over. (Nwe. Tilb. Courant; Van Vroeger Dagen afl. 108; 6 april 1929); Cees Robben – As hier elken hellige z’n lichtje heej... zit ons Lief-Vrouwke in d’n donkere... (19661202) [Iedereen heeft het zijne gehad, maar degene die daarvoor heeft gezorgd staat met lege handen; daarmee wordt een gevoel van miskenning uitgedrukt]; Cees Robben – Lôôpt naor de hel (...) Dan lôôpte gin hellege om... (19730608) [... dan kun je niets verkeerd doen]; Cees Robben – Elke hellige krèègt z’n kerske.. (19871126); Henk van Rijen: ge kunt van enen hèllege nie verwòchte dèttie aachterbekaare en wonder doe - je kunt geen topprestaties verwachten van een nieuwe werkkracht; Piet van Beers – ‘Bèèvert’: En zôo, waare der overal pestoors/ die unnen hellige op stal han staon./ Op zon bèèvert wier flink/ mee de schaol rondgegaon. (Spoeje doemmeniemer; 2009); Dè waar enen hêelen hèndige hèllege, dieje Sintantooniejes. (Ed Schilders; Wè zeetie?; Website Brabants Dagblad Tilburg Plus; 2009)" Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |