Woord: hovaardig
|
hovaardig , hoogveerdĕch
, trotsch. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
hovaardig , hoevaerdig
, hoovaardig. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
hovaardig , hoveerdeg , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, trots Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
hovaardig , hoovaerdich
, hoovaerdigger, hoovaerdichste , trots. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
hovaardig , hoevêrdig , bijvoeglijk naamwoord
, hoogmoedig , VB: Vuur wat dè zoe hoevêrdig môt zién dat ês mich e raodsel. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
hovaardig , hoeëvaerdig , bijvoeglijk naamwoord
, hoeëvaerdige , hovaardig Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
hovaardig , hoovèrreg , bijvoeglijk naamwoord
, hovaardig; Henk van Rijen: 'hoovèèreg, hoovèèrdeg' - hovaardig; Cornelissen & Vervliet, Idioticon van het Antwerpsch (1899): ; HOOVÈÈRIG - hovaardig Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |