Woord: kemel
|
kemel , kemel
, aanduiding dat een dier heel groot is. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
kemel , këmel , zelfstandig naamwoord mannelijk
, këmele , - , vrouw , (een potige vrouw) këmel; kameel këmel (vero.) Zw: 'nne këmel van e vrommes: een potige vrouw. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |