Woord: aflebberen
|
aflebberen , aflèbbere
, aflikken Héj hai d’n bord klaor afgelebberd. Hij had het bord helemaal schoongelikt. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
aflebberen , aflébbere
, afzoenen , És't heeveg ôn is meej zó'n jóng stèl, dan kunne ze mekaore toch wa aflébbere. Als 'n jong stel stapelverliefd is, dan kunnen ze elkaar toch wat afzoenen. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
aflebberen , aflèbbere
, opgewonden zoenen Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
aflebberen , [aflikken] , aaflebbere
, aflikken Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
aflebberen , aaflebbere , werkwoord
, lebbertj aâf, lebberdje aâf, aafgelebberdj , afzoenen; emes aaflebbere – iemand hevig en langdurig zoenen Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
aflebberen , aaflebbere , werkwoord
, aflikken, zoenen, hevig Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |