Woord: ast
|
ast , haost , aost , zelfstandig naamwoord
, häöst/äost , häöstje/äostje , 1. knoest; op eine haost hauwe – a. bij het hakken (met een bijl) op een knoest slaan b. onverwachte tegenstand ontmoeten c. in de uitvoer van zijn plannen belemmerd worden 2. aas van een kaartspel ook aos, aost; aost zie haost (knoest) Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
ast , aast , zelfstandig naamwoord
, drijfriem van een machine; Interview dhr. Van den Aker – 1978 – “…vruuger jè, toen heetie op de febriek gewèrkt gehad bij van Dooren èn toen heetie toen òn de aast gehange, zon drèèfriem, heetie òn de aast gehange èn daor heetie toen en paor van die krom bêene van gekreege. Die waare toen gebrooke èn toen hèbbe zem gezèt gehad èn die waare vort krom…” (transcriptie Hans Hessels 2014) Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |