Woord: besnuiten
|
besnuiten , [bedriegen] , besnü̂ten , (sterk werkwoord)
, bedriegen. Bron: Gallée, J.H. (1895), Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect, aanhangsel Twents |
|
besnuiten , besnuten
, (besnuiten) = beletten; beperken; iemand besnuten = hem verhinderen zijn plan uit te voeren. Ook: hem minder loon, vrijaf, enz. te geven. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
besnuiten , besjnautse
, besjnautsde zich, haet zich besjnauts/besjnótsde zich, haet zich besjnóts , zich besjnautse, bekijken. Dat mót ich ’ns gout besjnautse: dat moet ik eens goed bekijken, zie ook: besjnótse.; besjnótse zich besjnótse, bekijken, zie ook: besjnautse. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
besnuiten , besnautse , werkwoord
, besnautsjtj, besnautsjdje, besnautsjdj , (nieuwsgierig) bekijken Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |