Woord: falen
|
falen , faele
, mankeeren. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
falen , faele
, faelde, haet gefaelt , falen; mankeren. Dao faelt aevel ouch niks mee aan: daar mankeert ook letterlijk niets meer aan. Hae is op, mer kan noch niks faele: hij is uit het ziekbed, maar kan nog niets verdragen. Dan kan neit faele: dat kan niet missen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
falen , fèle , werkwoord
, fèlde, gefèld , mankeren , (vero.) VB: Dao fèle t'rs twie op 't wérk. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
falen , faele
, faeltj, faeldje, gefaeldj , 1. verdragen 2. missen, mankeren , Niks kónne faele. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
falen , faele , werkwoord
, faêltj/faeltj, faeldje, gefaêldj/gefaeldj , ontbreken; dao faeltj niks aân – daar is niets mis mee, daar mankeert niets aan; dao faeltj get aân – die persoon is niet honderd procent, aan die persoon is een steekje los (Duits: fehlen) Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
falen , faele
, faelde – gefaeld , ontbreken Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. |