Woord: gronden
|
gronden , grōnden
, zie: ofgrōnden. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
gronden , grunje , grónje
, grunjde, haet of is gegrunjt/grónjde, haet of is gegrónjt , gronden; stichten; in de grondverf zetten.; grónje gronden Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
gronden , gronne , werkwoord
, gronden , (gronde, gegrond) VB: Ich zoûw de dëur ies mer gronne vuur dat ich ze definitief verfde. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
gronden , grónje
, gróntj, gróndje, gegróndj , 1. gronden, stichten 2. in de grondverf zetten Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
gronden , grónje , werkwoord
, grónjtj, grónjdje, gegrónjdj , gronden, in de gondverf zetten Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |