Woord: kloterkar
|
kloterkar , klooterkaar
, kar die veel lawaai maakt of erg schokt. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
kloterkar , kloeëterker , zelfstandig naamwoord
, kloeëterkerre , kloeëterkerke , 1. boerenkar met schellen en bellen 2. vracht- of melkkar met haambel Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
kloterkar , kloterkèr , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, kloterkerre , (Nederweerts, Ospels) ophaal/rondbrengkar, persoon, slordig Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |