Woord: officier
|
officier , ofcier
, officier. (Van geheel onbeschaafden hoort men nog: ofcijr.) Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
officier , offeseer
, officier. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
officier , offeseer , mannelijk
, officier Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
officier , offeseier , mannelijk
, offeseiere , officier. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
officier , officier , offesier, offesaier, offeseier, ofsier , de
, Ook offesier (Noord-Drenthe, Zuid-Drenthe), offesaier en offeseier (Kop van Drenthe veroud.), ook uitgesproken als ofsier = officier Hij is offesier in het leger (Eex) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
officier , offeseer , zelfstandig naamwoord mannelijk
, offeseere , - , officier , VB: 'r Ês mie es twêntig jaor offeseer bié de sjöttery gewès. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
officier , offeseer , zelfstandig naamwoord
, offesere , offeseerke , officier Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
officier , offeseer , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, offeseêre , offeseerke , officier Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
officier , òffesier , zelfstandig naamwoord
, officier; WBD III. 2. 3:269 'offecierke' = borrel Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |