Woord: omstand
|
omstand , omstand , (met klemt. op òm) , (zelfstandig naamwoord mannelijk)
, Alleen in het meervoud omstanden. Omstandigheden. || Hij is in moeielijke omstanden. Na omstanden is ze nag al wel. – Vgl. Ned. Wdb. X, 577. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
omstand , ómsjtènj , mannelijk
, omslag, omhaal. Maak gein ómsjtènj, veer gaon: maak geen drukte, wij gaan. Ze is in ómsjtènj: ze is in blijde verwachting. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
omstand , umstand , umstende
, drukte, gedój. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1993), Zò bót ás en hiëp. Plat Hôrster, Horst. |
|
omstand , [gedoe] , ómstandj , (mannelijk)
, ómstenj , gedoe, drukte , Maak dao geinen ómstandj uuever. Waat ein ómstenj: wat een toestanden. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
omstand , ómstenj , zelfstandig naamwoord, meervoud
, gedoe, ophef, problemen, moeilijkheden (Duits: Umstände) Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
omstand , umstândj , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, (Nederweerts, Ospels) drukte, moeilijkheden Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |