Woord: onbruik
|
onbruik , onbroek , het
, Var. als bij broeken = onbruik Der bint al veul aolde gewoonten in onbruuk raokt (Rol) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
onbruik , onbruke
, (Zuidwest-Drenthe, zuid), in te onbruke maken zodanig maken, dat het onbruikbaar is geworden Hij hef mij de hiele boekholding te onbruke emaakt (Eli), z. ook onrecht Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
onbruik , oonbruúk , zelfstandig naamwoord
, onbruik , oonbruúk VB: 't Plaante van 'nne mèiden ês ién Groéselt ién oonbruúk gerak. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
onbruik , ónbroêk , ónbroek
, onbruik; in ónbroek rake – in onbruik raken Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |