Woord: onwil
|
onwil , onwil , mannelijk
, onwil. Taengen onwil is weenich te beginne: tegen onwil is weinig te doen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
onwil , ónwil
, iets wat je tegenstaat, onmacht; es se in het spegel kieks, zuus se diene ónwil – als je in de spiegel kijkt, zie je pas echt hoe (onvoordelig) je eruitziet (en dat dat daar weinig aan te doen is); es se bie häör bènnekum(p)s, zuus se diene onwil – als je bij hen in huis komt, beginnen je handen te jeuken om alles op te ruimen Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |