Woord: schroevelen
|
schroevelen , sjroevele , werkwoord
, sjroevelde, haet gesjroevelt , schuifelen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
schroevelen , sjroévele , werkwoord
, sjroévelde, gesjroéveld, sjroévelenterre , strijken , (ergens langs strijken) sjroévele VB: Langs de moer sjroévele.; dansen (slepend dansen) sjroévele VB: Es dy joûng köppelkes mer kênne sjroévele, daan ês hön ziel gerös. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
schroevelen , [schuifelen] , sjroevele
, sjroeveltj, sjroeveldje, gesjroeveldj , schuifelen, hoorbaar heen en weer schuiven, ergens langs strijken , Hae haet zich gesjroeveldj: hij heeft bij het vallen zijn huid beschadigd. Mètte veut uuever de grondj sjroevele. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
schroevelen , sjroevele , werkwoord
, sjroeveltj, sjroeveldje, gesjroeveldj , schurend glijden Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
schroevelen , schroêvele , werkwoord
, glijden, moeizaam, schurend geluid maken Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |