Woord: sproetel
|
sproetel , sproetĕls
, zomersproeten. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
sproetel , sjprootel , vrouwelijk
, sjprootele , sproet. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
sproetel , sproetel
, (Gunninks woordenlijst van 1908) zie sproete Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
sproetel , sjproétele , sjproëtele, sjprotele , zelfstandig naamwoord
, sproeten , sjproétele VB: Zoe gaw es de zon doer kömp kryt dè joûng ze gezich gaans voül sjproétele.; sjproëtele; sjprotele Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
sproetel , sproetels , spreuten, spruten
, sproeten. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
sproetel , sproetels , zelfstandig naamwoord, meervoud
, sproeten (Den Bosch en Meierij; Eindhoven en Kempenland; Land van Cuijk) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
sproetel , sprotel , zelfstandig naamwoord
, sprotele , spräötelkes , sproet (in het gezicht) Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
sproetel , sproêtele , sproôtele
, (meervoud) eerste vorm Weerts (stadweerts); tweede vorm Buitenijen (kerkdorpen rondom stadskern), Nederweerts, Ospels; sproeten Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |