Woord: spruit
|
spruit , sprûte , (vrouwelijk)
, sprûten , spruit, sproet. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
spruit , spruute
, lange spruute, middenbalk, van molen Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
spruit , spruut , spruit , zelfstandig naamwoord ’t
, Kweekgras. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
spruit , sjproet , vrouwelijk
, sjproete , sjpruutje , spruit. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
spruit , sjpruits , vrouwelijk
, sjpruitse , spuit. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
spruit , sprutjes , meervoud
, spruitkool. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
spruit , sprut , de
, (mol. Zuidoost-Drents zandgebied) = uitstekende balken uit de kap van de molen, waarmee de wieken naar de windrichting gedraaid worden (Sle) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
spruit , spruut , spruit , de
, spruten , Ook spruit = 1. spruit Der komt jonge spruten onder an de boom oet (Bco) 2. kind Is det oen jongste spruut of hej nog kleinder? (Ruw) 3. spruitje Wai kriegen spruten vanmiddag (Row), Hol je van spruuties? (Bal) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
spruit , sprute
, 1. spruit; 2. klein kind Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
spruit , spruten , zelfstandig naamwoord
, uitlopers van bijv. aardappelen Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
spruit , spruute
, spruit. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
spruit , spruut , spruit, sprute , zelfstandig naamwoord
, de 1. kind (in relatie tot één van de ouders), bijv. de jongste spruut 2. spruit, uitspruitsel 3. in een maegere sprute een mager scharminkel 4. spruitje Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
spruit , sprot , zelfstandig naamwoord
, uitschot van fruit Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
spruit , sjpruet , zelfstandig naamwoord vrouwelijk
, sjpruete , sjpruetsje , gieter , VB: Völ de sjpruet 'ns en daan giefs te de blomme get wäoter.; vrouw (vrouw die zich gek gedraagt) 'n gekke sjpruet; sjpruútjes, sjproéte spruitjes (vrouw die zich gek gedraagt) 'n gekke sjpruet. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
spruit , sprötje
, spruitje. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
spruit , sprute , (zelfstandig naamwoord)
, 1. spruit (groente); 2. klein kind. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
spruit , [groente] , sproet , (sproe~t), (sproe~te) , (vrouwelijk)
, sproete , spruutje , spruit , De meiste kinjer haoje neet van spruutjes. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
spruit , sproêt , sproet , zelfstandig naamwoord
, sproete , spruutje , spruitje; spruutje zie sproêt Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
spruit , spruûtjes
, (meervoud) spruitjes Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
spruit , sprèùt , zelfstandig naamwoord
, sprötje , spruit - brassica oleracea; uitwas v.e. aardappel, 'èèrpelscheut', 'vrat', 'ötschieter'; A.P. de Bont, Dialekt van Kempenland, 1962 - zelfstandig naamwoord vr. (gew. mv.: sprötə) - spruit, spruitkool; sprötje - verkleinwoord; spruitje; verkleinwoord van 'sprèùt', met vocaalkrimping Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |