Woord: struik
|
struik , struk
, Struik. Bron: J.A.V.H. (18e eeuw), Haagsch Nederduitsch woorden-boekje. Den Haag: Johannes Mensert. Uitgegeven in: Kloeke, G.G. (1938), ‘Haagsche Volkstaal uit de Achttiende eeuw’, in: Tijdschrift voor Nederlandsche Taal- en Letterkunde 57, 15-56. |
|
struik , strûk , strü̂̂ke , (mannelijk)
, struik. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
struik , stroek
, strükske , struik, struuk <u>Oet de struuk make, verdwijnen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
struik , stroek , struuk , m
, stroeke/struuk , struukske(s) , struik, struiken, struikje(s). Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
struik , struk , zelfstandig naamwoord de
, 1. Struik. 2. Koolstronk, vooral de zogenaamde poot van de kool. Vgl. Fries strûk. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
struik , sjtroek , mannelijk
, sjtruuk , sjtruukske , struik. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
struik , struuk
, plant met een stengel die zich reeds vanaf de grond in min of meer stevige, veelal houtige takken verdeelt. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
struik , stroeke
, strukie , struik. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
struik , stroek , stroeke, struke, strouke , de
, (Zuidoost-Drents zandgebied, Midden-Drenthe, Kop van Drenthe). Ook stroeke (Zuidoost-Drents veengebied, Veenkoloniën), struke (Zuidwest-Drenthe, Zuidoost-Drents veengebied, Midden-Drenthe), strouke (Veenkoloniën) = 1. struik Die bossies bint aordige stroeken worden; die moet er oet (Sle), De zwörm hung in de struken van een bijenzwerm (Bei), De nachtegaal zat in de strouken (Git), Die komp uut het laand van heide en struken van een onderontwikkeld persoon (Pes), (fig.) Je mouten niet alles op hegen en stroeken gooien in de openbaarheid brengen (Vtm), Ik heb er gien struke of staal van wèer ezene niets (Rui) 2. (N:be:Rod), in Hij kan altied de boudel op stroeken brengen fleur in het gezelschap brengen 3. paard (Kop van Drenthe) Wat een olde stroek (Row) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
struik , struke
, struik Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
struik , struuke
, struukien , struik. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
struik , struke , struuk , zelfstandig naamwoord
, de 1. struik 2. oude kerel Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
struik , sjtroék , zelfstandig naamwoord mannelijk
, sjtruúk , sjtruúkske , struik , VB: Dat ês 'nne fynge paamsjtroék.; dik (door dik en dun) doer haog en sjtroék VB: 'r Blyf 't vuur z'nne vreund opnëme, doer haog en sjtroék.; drommel ('arme drommel', tegen kind) érme sjtroék. VB: Érme sjtroék, hebs te dich pyng gedoën? Waach daan doon ich dich get sjpy draon.; heester VB: Dat ês 'nne fynge sjtroék mêt wiémele.; heimelijk aachter haog en sjtroék Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
struik , struke , (zelfstandig naamwoord)
, strukien , struik. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
struik , stroek , (mannelijk)
, struuk , struukske , struik Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
struik , stroêk , stroek , zelfstandig naamwoord
, struûk , struukske , struik Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
struik , stroêk , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, struûk , struûkske , struik Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
struik , strèùk , zelfstandig naamwoord
, strökske , struik; strèùke - struikgewas, 'strèùkgewaas'; De Wijs – (’n laat getrouwde juffrouw is ondanks alles (of dankzij) in verwachting geraakt) “Jè, jè, nen auwen struik wil nog wel groeien, asser wè sap aon zunnen wortel komt!” (15-06-1963); Mandos - Brabantse Spreekwoorden (2003) - as ge òn nen aawe strèùk waoter giet, gaotie nòg wèl es bloeje (Pierre van Beek - Tilburgse Taalplastiek 1969) - gezegd v.e. vrijgezel die op latere leeftijd trouwt; WBD I:1475 aardappelstruik: 'bos', (Hasselt) strèùk; Dirk Boutkan (1996) - geen klinkerverkorting in: strèùkgewaas; WBD III.4.5:58 strèùk - boomstronk; ook genoemd; post, knuist, gateind, konteind; Cornelissen & Vervliet, Idioticon van het Antwerpsch dialect; 1899 - STRUIK zelfstandig naamwoord mannelijk zie wdbb. op struik verkoopen - graan verkoopen, ter wijl het nog te wassen staat. STRUIKEN zijn uitgegroeide wortels en ondereinden van denneboomen; strökske - verkleinwoord; struikje; verkleinwoord van 'strèùk', met vocaalkrimping Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
struik , stroe~k
, struu~k , struukske , struik Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. |