Woord: bekallen
|
bekallen , bekalle
, bekalde, haet of is bekalt , bespreken; zwart maken. Zich laote bekalle: zich laten ompraten. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
bekallen , bekalle , werkwoord
, bekalde, bekald , bepraten , VB: Bekal dat noé 'ns op eur gemäok, daan kaom d'r waol droét.; beroddelen bekalle VB: De mos zoe mer doer goën, muerge bekalt dich 't gaans duerp.; kwaadspreken (kwaadspreken over iemand) bekalle (bekalde, bekald) VB: De môs zoe mer doergoën, muerge bekalt dich 't gaans duerp. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
bekallen , [bepraten ] , bekalle
, 1. bepraten 2. roddelen , Emes bekalle: iemand proberen te overtuigen. Det mótte wae nog ’ns bekalle. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
bekallen , bekalle , werkwoord
, bekaltj, bekaldje, bekaldj , bepraten Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
bekallen , bekalle , werkwoord
, bespreken, overleggen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |