Woord: gevogel
|
gevogel , [vliegende insecten] , gevuchel , (onzijdig)
, 1. vliegende insecten 2. onguur volk , Es se somers saoves boete zits, vluugtj dich gevuchel óm dien oeare: als je in de zomer ’s avonds buiten zit, vliegen er veel kleine beestjes rond. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
gevogel , gevuchel
, 1. grote groep (vliegende insecten, vogels) zie ook klócht 2. gespuis Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
gevogel , geveugel , gevuuëgel , zelfstandig naamwoord, onzijdig
, eerste vorm Buitenijen (kerkdorpen rondom stadskern), Nederweerts, Ospels; tweede vorm Weerts (stadweerts); gevogelte Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |